تأثیر سرمایه فکری بر نسبت کیوتوبین (q) شرکتهای داروسازی

در عصر حاضر با رشد اقتصاد دانش محور، دارایی¬های نامشهود شرکت¬ها و سرمایه فکری آن-ها، کلیدی برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار هستند. مروری بر ادبیات سرمایه فکری مؤید توجه قابل ملاحظه به سنجش، ارزش¬گذاری و گزارشگری آن است. با توجه به اهمیت روزافزون این مقوله از مدیریت دانش، در این مطالعه ابتدا سرمایه فکری شرکت¬های داروسازی با استفاده از مدل پولیک محاسبه شده و سپس به بررسی تأثیر سه متغیر تشکیل دهنده سرمایه فکری شامل سرمایه انسانی، سرمایه ارتباطی/ مشتری و سرمایه ساختاری بر نسبت کیوتوبین(q) شرکت¬ها به عنوان معیار عملکردی پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی-کیفی و از حیث هدف، کاربردی است. به¬منظور سنجش سرمایه فکری و نسبت کیوتوبین(q) از صورت های مالی شرکت ها و نرم-افزارهای تدبیرپرداز و ره¬آورد نوین استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان داده است که دو متغیر مستقل سرمایه ارتباطی و سرمایه ساختاری تأثیر مثبتی بر نسبت کیوتوبین(q) داشته¬اند، اما متغیر مستقل سرمایه انسانی بر نسبت کیوتوبین(q) تأثیر منفی داشته است.